Pogadanka na temat władzy

Jezus przywoławszy Dwunastu, powiedział do nich: «Wiecie, że ci, którzy uchodzą za władców narodów, uciskają je, a ich wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie między wami. Lecz kto by między wami chciał się stać wielki, niech będzie sługą waszym. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem wszystkich. Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu».

Fragment Ewangelii: Mk 10, 42-45

Rozmowa o władzy wg Ewangelii

Jezus, zwracając się do Dwunastu uczniów, mówił:
«Wiecie, że ci, którzy uważani są za władców narodów, uciskają lud, a ich przywódcy pokazują swoją potęgę. Nie tak będzie w waszym kręgu. Kto pragnie być wielki, niech stanie się sługą, a kto chce być pierwszym, niech będzie niewolnikiem wszystkich. Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, by mu służono, lecz po to, aby służyć i oddać życie jako okup za wielu».

Fragment Ewangelii według św. Marka (Mk 10, 42-45) stanowi doskonałą przestrzeń do refleksji nad naszymi postawami wobec władzy i służby.

Władza w naszym codziennym życiu

Zastanów się – kiedy ostatnio spowiadałeś się? Jeśli minęło już sporo czasu lub planujesz to uczynić, warto spojrzeć na to rozważanie jako przypomnienie o naszej relacji z miłością bliźniego. Codziennie stykamy się z sytuacjami, w których musimy podejmować decyzje, a na czele niejednej z nich stoimy my sami – jako rodzice, kierownicy czy właściciele firm. W każdej z tych ról kryje się pewna forma władzy. Jezus jednak przestrzega przed pokusą wynoszenia się ponad innych, pokazując, że prawdziwa potęga tkwi w służbie, a nie w dominacji.

Przestroga i przypomnienie dla uczniów

W „małej pogadance” Jezus odnosi się do codziennych relacji między ludźmi. Mówi, że władza nie powinna rodzić autokratycznych postaw ani brutalności. Przypomina nam, że nawet w najmniejszych gestach i obowiązkach, nasze działanie powinno być nacechowane miłością i pokorą. Nawet jeśli nie jesteśmy prezydentami czy wielkimi przywódcami, każdy z nas pełni ważną rolę w swoim otoczeniu. To właśnie dlatego Jezus podkreśla, że nawet w codziennych sprawach nie możemy zapominać o powołaniu do służenia bliźnim.

Lingwistyczna ciekawostka – słowo „arch-“

Interesującym aspektem Nowego Testamentu jest użycie przedrostka „arch-” związanego z władzą. Choć Ewangelie i Listy apostolskie rzadko posługują się tym słowem, pojawia się ono w Liście do Koryntian, gdzie św. Paweł określa siebie mianem „architektona” – roztropnego budowniczego. To określenie doskonale oddaje ideę, że fundamenty naszego życia i wspólnoty powinni być oparte na służbie, a nie na dominacji. Wszelkie wzmianki o władzy w Nowym Testamencie zachęcają do bycia „pod” innymi, a nie do wywyższania się, co stanowi ważny impuls do refleksji nad tym, jak chcemy żyć.

Służba jako droga do wielkości

Najważniejsze w przesłaniu Jezusa są słowa:
«Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać życie na okup za wielu».
Te rewolucyjne słowa całkowicie odwracają typowe pojmowanie władzy. W tradycyjnym ujęciu wielkość wiąże się z dominacją, natomiast Jezus pokazuje, że prawdziwa wielkość polega na oddawaniu siebie dla innych. Aby być naprawdę wielkim, musimy być gotowi zrezygnować z momentalnej satysfakcji i zamiast „poruszać palcem” na innych, angażować całe serce w miłość i pomoc bliźniemu. To wymaga zaangażowania, pracy i często rezygnacji z wygód, ale przynosi znacznie piękniejsze owoce.

Podsumowanie – służba jako droga do autentycznej władzy

Przemyślmy nasze podejście do roli, jaką pełnimy w życiu codziennym. Jezus nie zmusza nas do przyjmowania wygodnych stanowisk, ale wyzywa do prawdziwego oddania się służbie. Ostatecznie nie chodzi o atrakcyjne slogany czy piękne grafiki, lecz o głębokie przekonanie, że praca dla innych jest fundamentem naszej wiary. To właśnie taka postawa zdolna jest naprawdę zmieniać świat i budować wspólnotę opartą na wzajemnej miłości i szacunku.