PSALM 14(13)
Powszechne zepsucie
1 Kierownikowi chóru. Dawidowy.
Mówi głupi w swoim sercu:
„Nie ma Boga”.
Oni są zepsuci, ohydne rzeczy popełniają,
nikt nie czyni dobrze.
2 Pan spogląda z nieba
na synów ludzkich,
badając, czy jest wśród nich rozumny,
który szukałby Boga.
3 Wszyscy razem zbłądzili, stali się nikczemni:
nie ma takiego, co dobrze czyni,
nie ma ani jednego.
4 Czyż się nie opamiętają wszyscy, którzy czynią nieprawość,
którzy lud mój pożerają, jak gdyby chleb jedli,
którzy nie wzywają Pana?
5 Tam zadrżeli ze strachu,
gdyż Bóg jest z pokoleniem sprawiedliwym.
6 Chcecie udaremnić zamiar biedaka:
lecz Pan jest jego ucieczką.
7 Kto przyniesie z Syjonu zbawienie Izraela?
Gdy Pan odmieni los swego narodu,
Jakub się rozraduje, Izrael się ucieszy.
Komentarz:
Psalm mówiący o typowej głupocie. Jest nią nieliczenie się z Bożymi przykazaniami. Skąd taka ocena? Ano stad, że nie mądrzejszych słów ukazujących cel naszego istnienia niż fragment Listu św. Pawła: „[…]Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie”(Kol 1,16-17). Przytoczony cytat jest jedynym słusznym spojrzeniem na życie. Przypisanie komukolwiek lub czemukolwiek większej rangi niż Bogu, jest zawsze błędem i po jakimś czasie okazuje się, że jest niespójne. Bardzo dobrze pokazuje to proste „ćwiczenie filozoficzne”. Polega ono na zapytaniu o sens każdej naszej ludzkiej działalności: „po co ją czynię?”. Po kilkunastu odpowiedziach zorientujemy się (oby tak było), że wszystko natrafia na mur postawiony przez śmierć. Wszystko, co skończone ma bowiem tylko sens chwilowy. Gdy pytamy o prawdziwą wartość danego czynu, staje się on „nieuchwytny” dopóki nie weźmiemy pod uwagę wieczności.
Mając to w pamięci, trzeba nam z ufnością wypowiadać (lub wyśpiewywać) za Psalmistą, że choćby wszystko waliło się i paliło „Bóg jest z pokoleniem sprawiedliwym”.
Ks. Piotr Śliżewski
