PSALM 9

 

Dziękczynienie

 

1 Kierownikowi chóru. Na modłę pieśni „Mut labben”. Psalm. Dawidowy.

Alef

2 Chwalę Cię, Panie, całym sercem,

opowiadam wszystkie cudowne Twe dzieła.

3 Cieszyć się będę i radować Tobą,

psalm będę śpiewać na cześć Twego imienia, o Najwyższy.

Bet

4 Bo wrogowie moi się cofają,

padają, giną sprzed Twego oblicza.

5 Boś Ty przeprowadził mój sąd i wyrok,

zasiadając na tronie – Sędzio sprawiedliwy.

Gimel

6 Zgromiłeś pogan, zgubiłeś występnych,

imię ich na wieczne czasy wymazałeś.

7 Upadli wrogowie – w wieczyste ruiny,

miasta poburzyłeś – przepadła o nich pamięć.

He

8 A Pan zasiada na wieki,

swój tron ustawia, by sądzić.

9 Sam będzie sądził świat sprawiedliwie,

wyda narodom bezstronny wyrok.

Waw

10 Niech Pan będzie ucieczką dla uciśnionego,

ucieczką w czasach utrapienia.

11 Ufają Tobie znający Twe imię,

bo nie opuszczasz, Panie, tych, co Cię szukają.

Zain

12 Psalm śpiewajcie Panu, co mieszka na Syjonie,

pośród narodów głoście Jego dzieła,

13 bo mściciel krwi pamięta o ubogich,

pamięta, a nie zapomina ich wołania.

Chet

14 Zmiłuj się nade mną, Panie, spójrz, jak mnie poniżają ci, <którzy mnie nienawidzą>.

Ty, co mnie wyprowadzasz z bram śmierci,

15 bym głosił całą Twą chwałę w bramach Córy Syjońskiej

i weselił się Twoją pomocą.

Tet

16 Poganie wpadli w jamę, którą wykopali;

noga ich uwięzła w sidle przez nich zastawionym.

17 Pan się objawił, sąd przeprowadził,

w dzieła rąk swoich uwikła się występny.

Jod

18 Niechaj występni odejdą precz do Szeolu,

wszystkie narody, co zapomniały o Bogu.

Kaf

19 Bo ubogi nie pójdzie w zapomnienie na stałe,

ufność nieszczęśliwych nigdy ich nie zawiedzie.

20 Powstań, o Panie, by człowiek nie triumfował;

osądź narody przed Twoim obliczem.

21 Przejmij ich, Panie, bojaźnią;

niech wiedzą poganie, że są tylko ludźmi.

 

Komentarz:

Czasami warto zacząć od końca, dlatego rozpocznę od przytoczenia ostatniego wersetu tego psalmu: „Przejmij ich, Panie bojaźnią; niech wiedzą poganie, że są tylko ludźmi”. Powyższe słowa w zestawieniu z Ps 8 (który wyraża przeogromną godność człowieka) mogą być trochę niezrozumiałe. Stanie się tak zwłaszcza wtedy, gdy nie odczuwamy znaczącej różnicy między dwoma terminami: Stwórcą i stworzeniem. W momencie narzucenia tego samego „schematu oceny” na człowieka i Boga, zaczynamy porównywać „kogoś ograniczonego” do Wszechmogącego. Już samo to wprowadza wiele zamieszania. Skuteczności Boga nie wolno opiniować naszymi „ziemskimi” pomiarami skuteczności. To, co uważamy za bardzo cenne jest bowiem często bardzo śmieszne w oczach Boga. „On jest u początku wszystkiego”, więc najlepiej wie, co jest najistotniejsze. Psalmista mając na uwadze tę ludzką krótkowzroczność, zachęca do oddawania chwały Najwyższemu. Krótkotrwały triumf człowieka i tak okaże się tylko „chwilowym występem”, więc lepiej skupić się na tym, co trwałe i wieczne. Tym bardziej, że Bóg patrzy całościowo i nie zalicza takich „wpadek” jak poganie, którzy wpadają w jamę, którą sami kiedyś wykopali (por. Ps 9,16).

 

Ks. Piotr Śliżewski