PSALM 14(13)

 

Powszechne zepsucie

 

1 Kierownikowi chóru. Dawidowy.

Mówi głupi w swoim sercu:

„Nie ma Boga”.

Oni są zepsuci, ohydne rzeczy popełniają,

nikt nie czyni dobrze.

2 Pan spogląda z nieba

na synów ludzkich,

badając, czy jest wśród nich rozumny,

który szukałby Boga.

3 Wszyscy razem zbłądzili, stali się nikczemni:

nie ma takiego, co dobrze czyni,

nie ma ani jednego.

4 Czyż się nie opamiętają wszyscy, którzy czynią nieprawość,

którzy lud mój pożerają, jak gdyby chleb jedli,

którzy nie wzywają Pana?

5 Tam zadrżeli ze strachu,

gdyż Bóg jest z pokoleniem sprawiedliwym.

6 Chcecie udaremnić zamiar biedaka:

lecz Pan jest jego ucieczką.

7 Kto przyniesie z Syjonu zbawienie Izraela?

Gdy Pan odmieni los swego narodu,

Jakub się rozraduje, Izrael się ucieszy.

 

Komentarz:

Psalm mówiący o typowej głupocie. Jest nią nieliczenie się z Bożymi przykazaniami. Skąd taka ocena? Ano stad, że nie mądrzejszych słów ukazujących cel naszego istnienia niż fragment Listu św. Pawła: „[…]Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie”(Kol 1,16-17). Przytoczony cytat jest jedynym słusznym spojrzeniem na życie. Przypisanie komukolwiek lub czemukolwiek większej rangi niż Bogu, jest zawsze błędem i po jakimś czasie okazuje się, że jest niespójne. Bardzo dobrze pokazuje to proste „ćwiczenie filozoficzne”. Polega ono na zapytaniu o sens każdej naszej ludzkiej działalności: „po co ją czynię?”. Po kilkunastu odpowiedziach zorientujemy się (oby tak było), że wszystko natrafia na mur postawiony przez śmierć. Wszystko, co skończone ma bowiem tylko sens chwilowy. Gdy pytamy o prawdziwą wartość danego czynu, staje się on „nieuchwytny” dopóki nie weźmiemy pod uwagę wieczności.

Mając to w pamięci, trzeba nam z ufnością wypowiadać (lub wyśpiewywać) za Psalmistą, że choćby wszystko waliło się i paliło „Bóg jest z pokoleniem sprawiedliwym”.

 

Ks. Piotr Śliżewski